Sed ille, ut dixi, vitiose.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quaerimus enim finem bonorum. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Duo Reges: constructio interrete. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum
dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis
malis oppressum.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Bork: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Bork: Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Haeret in salebra.: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Poterat autem inpune;: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Quae cum essent dicta, discessimus.
Ego vero isti, inquam, permitto.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;