Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Pugnant Stoici cum Peripateticis. Pollicetur certe. Duo Reges: constructio interrete. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Nos vero, inquit ille;
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nemo igitur esse beatus potest. An haec ab eo non dicuntur? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Bork: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Explanetur igitur.: Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Bork: Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis
rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas
Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.