Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Tum mihi Piso: Quid ergo? Duo Reges: constructio interrete. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed haec omittamus; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quo modo? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum
opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii
respondissent, si quid videretur, diceret.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Eaedem res maneant alio modo.

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Zenonem roges;: Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
Quid vero?: His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Haec dicuntur inconstantissime.: Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Bork: Illi enim inter se dissentiunt.

Paria sunt igitur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Sed fac ista esse non inportuna;