Murenam te accusante defenderem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Duo Reges: constructio interrete. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quo modo autem philosophus loquitur? An tu me de L. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Nunc agendum est subtilius. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Bork: Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Recte dicis;: At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Bork: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Quo tandem modo?: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Erat enim Polemonis.: Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Etiam beatissimum?: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine
videretur, idcirco assignatum est deo.

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere;

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ita prorsus, inquam; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.