Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ego in hoc resisto; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duo Reges: constructio interrete. Neutrum vero, inquit ille. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Bork: Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
Peccata paria.: Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Bork: Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.
Quonam, inquit, modo?: Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere.
Bork: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Bork: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Immo videri fortasse.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Etenim, cum omnes natura totos se expetendos putent, nec id ob aliam rem, sed propter ipsos, necesse est eius etiam partis propter se expeti, quod universum propter se expetatur.

Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; A mene tu? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Tum mihi Piso: Quid ergo?

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Hunc vos beatum;
O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura
profectae subito a sapientia relictae sint.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et
praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque
inpendentis torquet timor?

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.