Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Quid de Pythagora?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Beatum, inquit. Sed nimis multa. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Hic ambiguo ludimur.

Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.
Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Bork: Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Idemne, quod iucunde?: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Bork: Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Tubulo putas dicere?: Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Pollicetur certe.: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Duo Reges: constructio interrete. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Istic sum, inquit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit
modum, et luxuriosus eodem modo.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;