Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quot homines, tot sententiae; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Disserendi artem nullam habuit.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Duo Reges: constructio interrete. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. An hoc usque quaque, aliter in vita? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. An eiusdem modi? Itaque contra est, ac dicitis; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quis Aristidem non mortuum diligit? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis laetum esse se narrat.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum
absolvere.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo
tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Bork: Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Bork: Deinde dolorem quem maximum?
Bork: Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Bork: Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Bork: Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;
Hoc non est positum in nostra actione.
Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.