Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sed quae tandem ista ratio est? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Tu quidem reddes; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Duo Reges: constructio interrete. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non est igitur summum malum dolor. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Itaque ab his ordiamur.

Quod cum dixissent, ille contra. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a
prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut
ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis
et ex mentis ratione perfecta.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum
occultissimarum.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Efficiens dici potest.: Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Quis enim redargueret?: Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;
Bork: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Sed videbimus.: Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Moriatur, inquit.: Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur?
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.