Hunc vos beatum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Duo Reges: constructio interrete. Sed haec nihil sane ad rem; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Istic sum, inquit. Cave putes quicquam esse verius.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam
causam Zenoni desciscendi fuisse.

Cum autem dispicere coepimus et sentire quid, simus et quid
ab animantibus ceteris differamus, tum ea sequi incipimus,
ad quae nati sumus.

Quid me istud rogas?
An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Bork: Quid me istud rogas?
Facete M.: Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Quis negat?: Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
A mene tu?: Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.