Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Proclivi currit oratio. Sed quot homines, tot sententiae; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Quis est tam dissimile homini.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Praeclare hoc quidem.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Itaque fecimus. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Moriatur, inquit.: Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
Scrupulum, inquam, abeunti;: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Quid iudicant sensus?: An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Beatum, inquit.: Quid ergo hoc loco intellegit honestum?
Bork: Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Bork: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene
cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque
comprehensam.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet
expletum esse omnibus suis partibus;

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Cur, nisi quod turpis oratio est? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Ex quo intellegi debet homini id esse in bonis ultimum, secundum naturam vivere, quod ita interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta et nihil requirente.