Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Istic sum, inquit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Ea enim omnia, quae illi bona dicerent, praeposita esse, non bona, itemque illa, quae in corpore excellerent, stulte antiquos dixisse per se esse expetenda;

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quid nunc honeste dicit? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Ego, quam ille praeponendam et magis eligendam, beatiorem hanc appello nec ullo minimo momento plus ei vitae tribuo quam Stoici.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Bork Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Audeo dicere, inquit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Bork: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Bork: Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?
Si quae forte-possumus.: Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Istic sum, inquit.: An, si id probas, fieri ita posse negas, ut ii, qui virtutis compotes sint, etiam malis quibusdam affecti beati sint?
Beatum, inquit.: Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.
Tubulo putas dicere?: Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
Bork: Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta
omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum
possit iure laudari.

Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum
atque honestum, unde officii, unde agendi principlum
nascatur non reperietis.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.