Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Si longus, levis. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? De vacuitate doloris eadem sententia erit. Duo Reges: constructio interrete.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Id mihi magnum videtur. Etiam beatissimum? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Itaque non ob ea solum incommoda, quae eveniunt inprobis, fugiendam inprobitatem putamus, sed multo etiam magis, quod, cuius in animo versatur, numquam sinit eum respirare, numquam adquiescere.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Nihilo magis.: Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Bork: Sint ista Graecorum;
Sullae consulatum?: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Sed videbimus.: An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

At vero Callipho et post eum Diodorus, cum is alter
voluptatem adamavisset, alter vacuitatem doloris, neuter
honestate carere potuit, quae est a nostris laudata maxime.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim
de virtutis dignitate contentio.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. At enim hic etiam dolore. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Erat enim Polemonis. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.